Het Groene en het Witte Boekje

We kennen in de Nederlandse taal het Groene Boekje en het Witte Boekje. Het Groene Boekje bevat een overzicht van de officiële spelling van Nederlandse woorden zoals deze volgt uit besluiten genomen door de Nederlandse Taalunie. 

Spellingsregels zijn aan verandering onderhevig. Met spanning wordt uitgekeken naar een nieuwe uitgave van het Groene Boekje. Wat heeft de Taalunie in haar wijsheid bedacht? Er is altijd kritiek. Die kritiek gold bijvoorbeeld de invoering van de tussen-n-regel. Is het pannenkoek of pannekoek? Paardenbloem of paardebloem?  In het laatste geval gold een uitzonderingsregel. Het idee was dat als het linkerdeel een dier aanduidde en het rechterdeel een plant, een tussen-n niet nodig was…  Bij de nieuwe uitgave in 2005 werd het toch weer paardenbloem. Best wel verwarrend. Je zou verwachten dat het Groene Boekje duidelijkheid verschaft, maar dat is dus allerminst het geval.

Als reactie op de nieuwe uitgave kondigde in december 2005 een aantal Nederlandse dagbladen, tijdschriften en de NOS aan de nieuwe versie van het Groene Boekje te boycotten. Deze zou verwarrend, onlogisch en onwerkbaar zijn. Men wilde meer individuele vrijheid voor de speller. Dit resulteerde in augustus 2006 in de uitgave van het Witte Boekjedoor het Genootschap Onze Taal. Belangrijke kwesties waarin de witte spelling meer vrijheid laat dan de groene zijn het gebruik van de tussen-n en koppeltekens in samenstellingen. 

De overheid en het onderwijs zijn verplicht om het Groene Boekje te hanteren, voor de burgers en ondernemingen geldt het als richtlijn. Onder andere NRC Handelsblad, de Volkskrant, Elsevier, Maarten! en de NOS hebben zich openlijk geschaard achter het Witte Boekje.